Plan / Bülent ESİNOĞLU
Belki de, hem insan yaşamının, hem de toplum yaşamının en sihirli sözcüklerinden biridir, plan.
Piyasa ekonomisinin yürürlüğe girmesinden sonra, herkes sandı ki, plan ve planlama bitti.
Dolayısı ile de, plan sözcüğüne de gerek kalmadı. Planlama teşkilatları ya kaldırıldı, ya da işlevsizleştirildi.
Çünkü artık plan yapmaya gerek yoktu. Piyasa insanları da, toplumları da, devletleri de zaten planlıyordu.
Piyasa otomatik pilot gibi bir şeydi.
Gerçek dünyada ise plan hiçbir zaman ortadan kalkmamıştı. Küreselleşme adı verilen ve emperyalistler tarafından büyük bir plan yapılmıştı. Bizim gibi ülkelerin bir plan yapmasına gerek yoktu.
Emperyalizmin yaptığı planın ana unsuru sermaye idi. Bu plana göre, sermayenin önündeki engeller, sözde özgürlük adına, kaldırılmalıydı. Öyle de yapıldı. Artık sermaye özgür ama emek sonuna kadar baskı altındaydı.
Bu plan gereğince, yapılması gereken savaşlar yapıldı. Düşürülmesi gereken devlet başkanları düşürüldü. Harcanması gereken parti başkanları harcandı. Kaldırılması gereken gümrükler kaldırıldı. Satılması gereken devlet kurumları satıldı. V.s.
Aslında küreselleştirecekleri ülkelere kendi planını yaptırtmıyordu. Ama kendileri planın Allahını yapıyorlardı.
Dünya 1980 yılından bu yana böyle bir süreci yaşadı.
Küreselleşme denen planın işlemesi için etnik ve dini çatışmalar yürütüldü. Hala da yürütülüyor.
Ancak geldiğimiz noktada büyük bir gerçek ortaya çıktı. Küreselleşme(emperyalizm) gelişmemiş ve gelişmekte olan ülkelerin hiçbir sorununu çözmedi. Sorunlar daha da çözümsüz bir noktaya taşındı.
İşsizlik ve onun yarattığı sorunlar, ulusların kendi planlarını kendilerinin yapması noktasına getirdi.
Batılı ülkeler Arap ülkelerinde kalkışmaların olacağının kendi planları gereğince zaten biliyorlardı. Çünkü onlar, adına küreselleşme dedikleri planı yaparken, bu ülkelerin, eninde sonunda kalkışma noktasına geleceğini biliyorlardı.
Büyük Ortadoğu Projesi, işte bu planın aksadığı yerde, planı zor ile devreye sokma araçlarından birisi olarak düşünüldü.
BOP dışarıdan bakıldığı zaman, sanki askeri bir projeymiş gibi görünür. Ama esas itibari ile sömürünün devamını sağlayan araçlardan sadece birisidir.
Sömürülme insanlığın gönül rızası ile katlandığı bir süreç değildir.
Sömürünün zora ve şiddete dayanan unsurları vardır. Sömürünün insanların rızası alınmadan yapıldığı halde de, şiddet gerekir. Buna faşizm denir. Daha önceki yazımda da belirttiğim gibi, sömürünün bir noktadan sonra şiddet(faşizm) olmaksızın yürüyemeyeceği kesindir.
SSCB yıkılmadan önce, Onuncu Beş Yıllık Plan aşamasına gelmişti. Ömrü vefa etmiş olsaydı; kira, yeraltı treni, telefon, gibi hizmetleri bedava olacağını vaat etmişti.
Bunu şunun için hatırlattım. Rusya'da yeni bir akım gelişiyor. Plan dönemlerine geri dönelim diye. Putin bu çalışmaları destekliyor. Önündeki seçimlerde planı savunmayı seçim vaatleri arasına koymuş.
Rusya'daki seçim süreci böyle işliyor.
Bizdeki seçim sürecinde ise, liderlerin koydukları bir plan ve program yok. Çünkü onların plana ihtiyacı yok. Onların yerine planları Amerika yapıyor.
Biz de Amerikan planlarına oy vermiş olacağız.
-- http://www.guncelmeydan.com/pano/plan-bulent-esinoglu-t28558.html -~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~-~ Unut ki, affetmek zorunda kalmayasın. Ebner – eschenbach
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder