ÇANAKKALE'DE BİR TARİH BÖYLE YAĞMALANDI..!!!
Çanakkale Savaşları üzerinden yaklaşık 1 asır geçti.
Peki metrekareye 6.000 merminin düştüğü ve dünyanın en büyük ordularının katıldığı böylesine büyük bir savaşta kullanılan sayısız savaş silah ve malzemelerinden geriye neden bu kadar az şey kaldı?
Cevabı basit ama çok acı: Çünkü hepsi hurda fiyatına satılarak yok edildi!
38 yıl girilmesi yasak olan Çanakkale savaş bölgesi (Gelibolu yarım adası) ancak Adnan Menderes'in başbakan olduğu 1953 yılında ziyarete açılabildi!
Çanakkale'de köylülere tarla açması için verilen bu topraklarda toprağın sürülmesi esnasında da şehitlerin sayısız kemikleri parçalanmaktaydı.
Diğer taraftan hurda olarak satılıp gelir elde etmek için köylülerden savaş malzeme ve silahlarını toplamaları istenmişti.
Savaş malzemelerini toplayıp hurda olarak satan çevre köylülerinin 1970'li yıllara kadar tek geçim kaynağı sadece bu iş idi.
Zira dağ taş onyıllarca toplamakla bitirilemeyen hurda mermi, top, tüfek, silah, kurşun ve savaş araç ve gereçleri ile doluydu.
Hepsi de aynı kaderi paylaşıyordu: Eritilerek yok edilmek!
Yağmalanan koca bir tarihdi..
Yağmalanan dünyanın görüp görebileceği en şanlı savunmalardan birinin belgeleriydi..
Milyonlarca insanı çekebilecek ve dünyanın en büyük açık hava savaş müzesi olabilecek bir mekan akıl almaz bir şekilde boşaltılıyordu..
Yüzbinlerce şühedanın yazdığı yüzbinlerce ayrı ayrı destanların hatıraları ve şanlı zaferin büyüklüğünün izleri adeta tek tek siliniyordu…
Üstelik bu yağma 50 yıl sürmesine rağmen bitirilememişti..
Çanakkale'de savunma yapan şanlı toplarımız ise dönemin Maliye Bakanlığı tarafından paraya ihtiyacımız var diyerek yine hurda olarak satıldı.
Çanakkale bölgesindeki batan gemilerin enkazının çıkarılması, hurda ve malzemelerinin toplanıp satılması konusundaki ilk yasal düzenleme ise 1923 yılında yapıldı.
Batan gemilerin hurdalarını çıkarma hakkı verilen İtalyan şirketin 1930 yılında iflas etmesi üzerine hem çıkarma hem de satış hakları Vincent Jermac şirketine devredildi.
2 yıl sonra bu şirketin de taahhüdünü yerine getirememesi üzerine şirketin bütün hakları 23 Aralık 1932'de İş Bankası'na geçti.
Bakanlar Kurulu'nun 17 Aralık 1937 tarihinde kabul edilen 3284 Sayılı kararıyla Karabük Demir-Çelik Fabrikaları'nın demire, askeri fabrikaların da her türlü maden hurdasına ihtiyacı bulunduğu gerekçesiyle savaş hurdalarının yurt dışına satışı yasaklandı.
Çanakkale'de İngilizler kendi şehitliklerini 1926'da, Fransızlar 1930'da düzenlerken (yani emperyalistlere serbest!
) biz ise kendi şehitliklerimizi ancak 1960 yılında düzenleyebildik.
Bir Çanakkale li olarak gerçekten Üzüntü Duymaktayım …
a45UyF587661-201307301451-10
^^^^^ - vvvvv
zaryop:jaro
Fazla yemek ve yemek ustune yemekten kacinin.Hz.Ali
| Kurmus oldugum gruba uye olun Moderasyonsuz, sansursuz ve ozgur bir gruptur: Ozgur_Gundem-subscribe@yahoogroups.com | Ayrilmak isterseniz de : Ozgur_Gundem-unsubscribe@yahoogroups.com | Grup Sayfamız : http://groups.yahoo.com/group/Ozgur_Gundem/ | Arzu ederseniz bloguma da goz atabilirsiniz. http://orajpoyraz.blogspot. |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder