---

ÜMİT ZİLELİ : FASARYADAN BİR ULUS!..

15 Kasım 2017

Bir o eksik kalmıştı, onu da bi güzel açıklayıverdi AKP mebusu, ohh rahatlayıverdik!..

Dersim, İstiklal Mahkemeleri, İskilipli Atıf Hoca, Şeyh Sait filan derken bi baktık, aaa aslında biz İstiklal Savaşı da yapmamışız, tümü üfürmeymiş iyi mi?.

-Savaş palavra olunca, Cumhuriyet'te hayal oluyor tabii!..

AKP'nin Ordu Milletvekili İhsan Şener, geçen gün İnsan Hakları Komisyonu'nda aynen şunları söyledi:

– Belki bunlar tartışılacak ama mesela Yunan tarihinde bir Ege Savaşı yok. Bunu biliyor musunuz? Yunan tarihinde Ege'de Türklerle bir savaş yok. Bizim tarihimizin en önemli savaşlarından biri Yunanlara karşı verilmiş olan savaştır. Biz milli güvenlik akademisinde oralardaki şehitlikleri dolaştık. Bütün şehitlikler temsili… O zamanki İngiliz sefirinin İngiltere'ye çektiği telgraflar var. Bunlar bütünleştiği zaman tartışacağımız şeyler çıkıyor.

Mebus arkadaşın bu saptamalarına göre bir savaş yok, savaş yok olunca şehit, gazi filan da yok.. E, bu durumda şehitlikler de temsili.. Arkadaş "her şey yalan" diyecek, dolandırıyor, kıvranıyor ama bi türlü söyleyemiyor..

-Biz söyleyelim o halde…

Bu durumda, 15 Mayıs 1919'da Yunan birlikleri İzmir'e çıkmamıştır.. İzmir işgal olunmadığı için, ilk kurşunu atan Hasan Fehmi de palavradır yani.. Rumların tükürük ve hakaret yağmuru altında "yaşasın Venizelos" diye bağırmadığı için süngülenerek şehit edilen Süleyman Fethi Bey de koca bi yalandır haliyle..

-Pasaportun önünde Efsun askeri eliyle kan kırmızı kesilen deniz ise bir ham hayal…

Türk Milleti de yalan demek!..

O zaman, İzmir'i işgal etmemiş Yunan ordusunun Aydın'a, Nazilli'ye, Uşak'a, Tire'ye yani Batı Anadolu'ya tecavüz etmesi de mümkün değildi.. Eskişehir'i, Bursa'yı ele geçirmesi, bir ara Polatlı önlerine kadar gelmesi ve Türkler tarafından durdurulması da masaldı bu durumda…

Padişah Vahdettin'in emri, Mustafa Sabri yobazının yazımı, Şeyhülislam Dürrrizade alçağının fetvasıyla Mustafa Kemal ve arkadaşlarının idama mahkum edilmesi, Yunan ordusunun "Halife'nin Ordusu" ilan edilmesi de koca bir fanteziydi demek ki.. Anadolu'nun İngilizler, Fransızlar, İtalyanlar tarafından paylaşılmış olması da yalandı öyleyse.. İngiliz desteğinde Yunan ordusunun Batı Anadolu'yu adım adım ele geçirdiğinin adeta günlük halinde İngiliz, ve Avrupa gazetelerinde tefrika edilmesi de koca bir balondu o halde…

Bütün bu olmayan işgal ve barbarlıkların son raddesinde, Birinci ve İkinci İnönü zaferleri, Başkomutanlık Meydan Muharebesi, Afyon'un, Eskişehir'in, Bursa'nın, en sonunda İzmir'in alınması, Yunan komutanların esir düşmesi, Mustafa Kemal'in İzmir girişinde, Belkahve'de İsmet Paşa'ya "Bir rüya görmüş gibiyim" demesi, Mudanya Ateşkes Antlaşması, Lozan Antlaşması, iki kez işgal edilen İstanbul'un kurtuluşu, Misak-ı Milli sınırları içinde bağımsız bir Türkiye Cumhuriyeti'nin doğması da olsa olsa bir faraziye idi demek ki..

-Demek ki biz hayali bir cumhuriyette, fasaryadan bir ulusuz öyle mi?..

Demek ki Yunan Başbakanı Venizelos, Türkiye Cumhuriyeti Cumhurreisi Atatürk'ü Nobel Barış Ödülü'ne aday gösterirken, derin bir rüya içindeydi..

-İnsanda biraz utanma, azıcık sıkılma olur…

En büyük Atatürkçüleri iyi tanıyalım!..

Bunların ağababaları da böyleydi ancak bu denli cüretkar, bu kadar terbiyesiz değillerdi..

Prof. Etiketli İdris Küçükömer, 70'lerde, Türklerin emperyalizme karşı savaş vermediğini, olan bitenin yalnızca bir Türk-Yunan savaşı olduğunu söylediğinde hiç utanmadan alkış tutmuşlardı.. Ama artık bu da yetmiyor olsa gerek; "İstiklal Savaşı yoktu"ya kadar geldiler. Ama asıl istedikleri bu da değil…

-Ah, bir "Atatürk'de yoktu" diyebilseler…

İhsan Şener'e çağrı: o temsili şehitliklerin bir bir isimlerini, o zamanki İngiliz sefiri diye yuvarladığınız kişi kimse ismiyle gönderdiği telgrafları bi zahmet açıklayın da aydınlanalım. Yoksa mazallah "müfteri" damgası yersiniz, ayıp olur…

Atatürk, Cumhuriyet, Aydınlanma Devrimi ve bu iktidarın tüm bunlara bakış açısıyla ilgili pek çok yazı yazdım. Yukarıda okuduğunuz onlardan biri. Özellikle seçtim; bugün Atatürkçülüğü kimselere bırakmayan, Anıtkabir'e yüzlerce otobüs kaldıranların Kurtuluş Savaşımıza, Cumhuriyet'e nasıl baktıklarını, neler söylediklerini bilin istedim. Kuşkuya düşenler, TBMM İnsan Hakları Komisyonu arşivlerinde bu konuşmanın tamamını gayet kolaylıkla bulabilirler!.. O muhterem zat hâlâ vekil mi, şu anda nerelerde bilmiyorum ama çok iyi bildiğim bir şey var:

-O kafa hâlâ orada!..

http://www.sozcu.com.tr/2017/yazarlar/umit-zileli/fasaryadan-bir-ulus-2-2090669/

 

---

a45UyF587661-171115170904 Oraj Poyraz At Alpinaasia oraj_poyraz@alpinaasia.com
2017/11/15  18:03 1  39  3-ekim-dernegi@googlegroups.com

 

In dubio pro reo
Suphe zanliya yarar.

Latin Atasozu

Iste bunlar, Allah in ayetleridir ki, onlari sana hak olarak okuyoruz.
Hal boyle iken Allah tan ve onun ayetlerinden sonra hangi hadise/soze inaniyorlar? !

Casiye Suresi 6

Levent Erturk : SIZIN DUYGULARINIZ GERCEK MI? EMIN MISINIZ?

En sonunda, insanin devredilemez sandigi her seyin bir degisim araci oldugu, alisverise konu edildigi ve devredildigi zaman gelmistir. simdiye dek ifade edilen ama asla takas edilmeyen; verilen ama asla satilmayan; edinilen ama asla satin alinmayan erdem, sevgi, inanc, bilgi, vicdan gibi degerlerin, kisaca her seyin ticarete dahil oldugu zamandir bu. Genel bir yozlasmanin, her seyin satilabilir olmasinin evrensellestigi ya da politik ekonomi diliyle konusacak olursak, maddi manevi her seyin pazarlanabilir bir deger haline geldigi ve gercek degerinin saptanabilmesi icin pazara getirildigi zamandir.
(karl marx)

***
Yukardaki satirlari ne zaman okusam, marx a buyuk adammissin demekten kendimi alamiyorum.
Gercek, cok acimasiz ve bayagi gorunebilir. Ama ortada bu tablo varsa, cozum yine ayni tablonun icinden cikacaktir. cagimiz artik bir reklam ve pazarlama cagidir. ustelik, metanin yani uretilebilen, gercek bir karsiligi olan somut urunun kendisinden cok; gercek olarak uretilemeyen her tur duygunun, erdemin, tutkunun, istegin pazarlanmasi daha fazla kazanc getirmektedir. urunun imaji, urunun kendisinden daha cok deger kazanmistir. uzerinde x firmanin logosunun oldugu bir ayakkabi diyelim ki 200 lira bedelle satilabilir. Ama o ayakkabinin temsil ettigi sosyal sinifa ait imaj dunyasi (diger imajlar ile birleserek) trilyonlarca lira kazandirir. Marx in ongorusu fazlasi ile gerceklesti. Her sey pazarlanabilir:

Bir savasta annesi ile birlikte olen cocugun resmi,
Bir insanin hayatindan 2-3 resim alinarak olusturulan tanitim,
Bir dinin ilk temsilcilerinin cektigi cileler,
Bir kahramanin idam sehpasindaki goruntuleri,
Ayni kahraman icin bestelenen sarki,
Bir depremde enkazin altinda kalan bebegin tanitimi ...vs

Ve elbette... sevgi, ask, cesaret, kahramanlik, fedakarlik, dindarlik, annelik, cocuk masumiyeti, doga sevgisi ...akliniza gelebilecek her tur duygu ustalikla pazarlanabilir ve pazarlanmaktadir; ustelik alicilari da cok fazladir.

Bir suru ah vah edebiyati ile dolu bos sozleri birakip, yasadigimiz dunyanin gercekligini en acimasiz sekilde gormek isterseniz, bu kitabi okuyun derim: jean baudrillard. Simulakrlar ve simulasyon .

Cagimiz bir sanal gerceklik cagidir, hatta o sanal gercekliklerin yeniden simule edilerek olusturuldugu hiper gerceklik cagidir. Sanal gerceklikte, gosterenin , yani imgenin gonderme yaptigi bir gerceklik vardir. ornegin bir gul imgesinin gonderme yaptigi gercek bir doga vardir. Hiper gerceklikte o bile yoktur. Hiper gercekligin imgeleri, gerceklikte hicbir karsitligi bulunmayan diger imgelere gonderme yaparlar ve bu durum boyle surer gider. Kendi kendini doguran anlam. Baudrillard bu durumu reklamlarda anlamin hicligi bolumunde cok guzel anlatmis.

Turkiye de ise durum daha da beterdir. Avrupa ve abd medeniyetlerinde carpikliklar olsa dahi, tum bu surecin alt yapisina sahip olan bir medeniyet, kendi icinden ciddi dusunurler ve cozumler cikarabilir. Oysa, bu bilimsel ve teknolojik sureci yasayamamis, hep ithal etmek zorunda kalmis, dolayisi ile felsefesini de gelistirememis bir ulkede verilen tepkiler hep alaturka, vicik vicik ucuz duygu edebiyati ve bol bol gozyasi ile cevrili olacaktir.

Neler oldugunu anlayamadi kucuk elif. Minicik bedeni soguk taslarin ustune yapisti. Cocuklugu, hayalleri, umitleri orda kaldi.

Yalan, yalan, yalan. Arka plandaki olumun ve acinin kendisi dogru olsa dahi, pazarlanmasi ve islenmesi bastan asagi yalan. Acinin simule edilmesi ve tekrar tekrar kullanilmasi cagimizin bir gercekligidir. Bir sure sonra, elif in bedeninin kendisi unutulur, geriye goruntusu kalir; hatta o bile unutulur, geriye bir kac parmak hareketi, iki uc photoshop posteri veya buna benzer sekilde ifade edilen protesto kirintilari kalir. Zaten o arada piyasaya yeni elif, osman, Ilker, funda goruntuleri gelir. Atolye her zaman hazirdir.

Bu durum, insanin kendine yabancilasmasidir ve kacinilmaz bir gercekliktir. Bir insanin diger bir insani oldurdugu bir durum, televizyonda canli yayinda sunuluyorsa ve ancak 2-3 dakikaligina, bir sofra basinda oylesine seyrediliyorsa, her tur gercek duyguya yabancilasma kacinilmazdir.
Simdi geliyorum asil aci verici soruya. Sorunun cevabini bana vermeyin, ben kimsenin yargici degilim. Sadece kendi vicdaniniza cevap verin.

Siz, kendi duygularinizin gercekliginden emin olabilir misiniz?

Ben emin degilim. Artik emin olamiyorum. Bu yuzden buyuk konusmak istemiyorum. Kimseyi elestirmiyorum, bu genel bir durum degerlendirmesidir.

Akliniza gelebilecek her seyin sanala donustugu bir dunyada, insan duygularinin da sanallasmasi kacinilmazdir. Bunda ayiplanacak hicbir sey yok. Zira hepimiz tv, sinema, basin, internet, cep telefonlari, etrafimizi saran milyonlarca ic alan (indoor) ve dis alan (outdoor) reklam araclari ile muthis bir bombardimana tutulmaktayiz. Sokaga cikip 1-2 saat dolastiginiz, sonra evde biraz tv seyrettiginiz ve internette iki uc mesaj yazdiginiz sakin bir gunde bile 25-40 bin arasi degisen reklam mesaji alirsiniz. Bunlarin tamamina yakinini farkedemezsiniz ama bilincaltiniza mesajlar pompalanir. Bunu butun reklamcilar bilirler. Durum o hale gelmektedir ki, insanin kendisi dahi artik sadece bir imgedir. Gercekligini gormeden, bilmeden seveceginiz, hayran kalacaginiz veya kufur edeceginiz bir imge. Ister istemez herkes bu surecin icinde yer alir. Hatta surece karsi cikiyor bile olsa.

Bir sure sonra, akliniza gelebilecek en acikli sahne bile; o sahneyi sunanla, sahneyi alanin ortaklasa sergiledikleri duygusal bir masturbasyona donusecektir. Yasanan da zaten budur.

Sistem, kendi cocuklarini yemekten bile cekinmez.

Tek basina kimsenin sucu yok ve kimse tek basina kurtarici olamaz. cok mu acimasiz yaziyorum?

Baudrillar in kitabindan ufak bir alinti yapmak isterim:
Simulasyon her zaman icin gercege saldirmaktan yanadir. Sisteme karsi, kuskunun oldugu yerde en emin yol budur. Bu, giderek icinden cikilmaz bir duruma donusmektedir. Bunu basarmasini saglayan sey ise, bizi cevreleyen gercegin tepkisizligidir. Artik, bundan boyle sanal gercekligin uretildigi sureci yalitabilmek imkansizlastigi gibi, gercegi kanitlayabilmek de imkansizlasmaktadir.

Maalesef daha fazla alinti yapamiyorum. Aslinda kitabin her sayfasi birbirinden degerli. Konuya mecburen yalap sap degindim.

Her yeri ve her seyi kana buladiktan sonra, ayrica bunu ambalajlayarak yeni bir urun seklinde size sunanlarin ilk istedigi sey, sizin tepkilerinizin gercek degil sanal olmasidir. Iste bu yuzden, oncelikli olarak, gercek tepkiler siddetle bastirilir. Asker, polis, gonullu muhafizlar vs araciligi ile, gercekligin kendisine acimasiz bir savas acilir. Buna elbette medya da katilmaktadir. Bir sure sonra, o sistemin yoneticileri ve dogrudan savas planlarini yapanlar; idealist bir lider, halklarinin koruyucusu, dindar ve ahlakli ornek sahsiyetler olarak parlatilirken, en basit haklarini arayan insanlar birer canavara donustururler. Geri kalanlar ise sindirilir. Bunun ardindan, yonetenlerin hicbir sekilde korkmayacagi, hatta destekleyecekleri bir duygusal rahatlama sureci baslar.

Iste bu ve benzer sebepler yuzunden, ben ah caniiim, nasil da kiymislar yavrucaga seklinde tepkiler veremiyorum artik. Icimin buz gibi sogudugunu soyleyebilirim. Cunku sunu biliyorum ki, istisnaslar haricinde; tum bunlar, her seyden habersiz cocuklarin, onlari oldurenlerin, oldurdukten sonra arkalarindan aglayanlarin, sonra tum bu olaylari verilmek istenen mesaja gore yeniden kurgulayanlarin, nihayet mesaji alip aglayanlarin ..herkesin katildigi sanal bir sahnedir.

Belki bir cozum olabilir.
Nasil ki, gercekligin kendisinden bikip sanala siginiyorsak;
Bir gun tum bu sanal senaryolardan bunalan insanlar, arka plandaki duygularin samimi oldugu yeni bir gerceklige yol verebilirler.
Simdilik oyuna devam...

Saygilar
(not: meraklisi icin kitap kaynagi: jean baudrillar. Simulakrlar ve simulasyon. Dokuz eylul yayinlari.)

Levent Erturk levbaba@yahoo.com >

Grup eposta komutlari ve adresleri	:
Gruba mesaj gondermek icin	:	ozgur_gundem@yahoogroups.com
Gruba uye olmak icin	:	ozgur_gundem-subscribe@yahoogroups.com
Gruptan ayrilmak icin	:	ozgur_gundem-unsubscribe@yahoogroups.com
Grup kurucusuna yazmak icin	:	ozgur_gundem-owner@yahoogroups.com
Grup Sayfamiz	:	http://groups.yahoo.com/group/Ozgur_Gundem/
Arzu ederseniz bloguma da goz atabilirsiniz	:	http://orajpoyraz.blogspot.com/

BitCoin URL: 16496HKpgEEpx1d6t688HiXXdJP5jdA9xo