İLHAN ARSEL : KURAN'DAKİ ÇELİŞKİLER
7 Şubat 2010 pazar günü Florida'da (ABD) yaşamını yitiren ve ülkemizde az yetişen türde insanlardan biri olan hukuk profesörü İlhan Arsel'i saygıyla anıyoruz.
Okuyacağınız yazı "Kuran'ın Eleştirisi-1" isimli kitabındaki "Kuran'daki Çelişkiler" bölümünden alıntıdır:
Şeriat ortaminda ve din adamı'nın elinde yetisen kisilerin ortak özelligi birbirine ters birbirine zit ve birbirini cerheden seyleri ayni zamanda benimseyebilmek veya benimsemis görünmektir. Bundan dolayidir ki müslüman kisi hem bir yandan "Islam dini hosgörü dinidir" diyebilir ve hem de ayni zamanda Kur'an'ın: "Islam'dan gayri bir dine inananlar sapıktırlar. " seklindeki hükmünü benimseyebilir. Bu iki düsüncenin birbirine zıt birinin tersi oldugunu düsünmez. Hem bir yandan Kur'an'ın "Dinde zorlama olmaz" seklindeki hükmüne sarılabilir ve hem de ayni Kur'an'ın "Müsrikleri" (puta tapanlari) Islam'a zorlamak için "Müsrikleri öldürünüz" seklindeki emrini rahatlikla uygulayabilir. Bu iki davranışın çelişkili ve bagdaşmaz oldugunu farketmez. Farketse bile günah işleme korkusundan farketmemiş görünür.
Sayısız denecek kadar çok bu örneklerin ortaya vurdugu sonuç sudur ki şeriat verileriyle yetisen kisi birbiriyle çeliski halinde bulunan din verilerini gerçegin ta kendisi olarak kabul etmekten geri kalmaz. Bu hükümlerin "kutsallığına" ve "mutlak gerçekligine" öylesine inanmistir ki bunlarda "çelisme" "tutarsizlik" ya da "bağdaşmazlik" diye bir sey olabilecegini kabul etmez. Kabul etmek söyle dursun fakat kabul edenleri dinsizlikle suçlamaga hazirdir. Cünkü zekasi seriat'in olusturdugu ortam içerisinde körletilmistir ve bu ortami olusturan da esas itibariyle din adamidir. Din adami'nin ona belettigi sudur ki Kur'an: "Dogrulugu süphe götürmeyen kitab'tir" (K.2 Bakara 2) ve "Eger o Allah'tan baskasi tarafindan gelmis olsaydi onda bir çok tutarsizlik (bulunurdu)" (K. 4 Nisa 82)
Ancak ne var ki akilci bir gözle Kur'an'i okumaga basladigimiz an daha ilk satirlarindan itibaren çelismeli hükümleri karsimizda bulur ve okumaga devam ettikçe bunlarin çoklugu içerisinde kayboluruz. Sadece bir kaç örnekle yetinmek üzere En'am Suresi"nden bazi hükümlere göz atmakla ise baslayalim: 107ci ayet söyle der: "Tanri dileseydi puta tapmazlardi" (K. 6 En'am 107). Bir kaç ayet ilerde su vardir: "Allah dilemedikçe inanmazlar" (K. 6 En'am 111) . Bundan anlasilan sudur ki inanmak ya da puta tapmak Tanri'nin dilegine baglidir ve eger Tanri dilemis olsaydi kisiler puta tapmazlardi.
Ancak ne var ki bu ayni En'am Sure'sinde: "… puta tapanlardan yüz çevir" (K. 6 En'am 106) diye yazilidir. Bunu pekistirir nitelikte olmak üzere Tevbe suresi'nde de puta tapanlarin öldürülmelerini emreden su ayet vardir: "…Müsrikleri (puta tapanlari) buldugunuz yerde öldürün . . " (K. 9 Tevbe 5). Bir baska deyisle Kuran'a gore Tanri kisiyi hem "putperest" (müsrik) birakmistir ve hem de "putperest'tir" diye cezalandirmaktadir.
Yukardakine benzer bir diger örnek En'am Suresi'ndeki su ayet'dir: "Allah kimi dogru yola koymak isterse onun kalbini islamiyete açar kimi de saptirmak isterse… kalbini dar ve sikintili kilar. Allah inanmayanlari küfür batakliginda birakir" (K. 6 En'am 125). Dikkat edilecegi gibiilk iki tümce ile son tümce çeliski halindedir. Cünkü ilk iki tümceye göre kisi'yi "Müslüman" ya da "Kafir" yapan Tanri'dir; fakat Tanri kafir yaptiklarini Cehennem'e atmaktadir.
Yine Bakara Sure'sinin 6.ayet'i söyle der: "Süphe yok ki inkar edenleri (kafir olanlari) baslarina gelecekle (azab ile) uyarsan da uyarmasan da birdir inanmazlar" (K. 2 Bakara 6). Bu ayet'in hemen arkasindan su ayet gelir: "Zira Allah onlarin kalblerini ve kulaklarini mühürlemistir; gözlerinde de perde vardir ve büyük azab onlar içindir" (K. 2 Bakara 7). Görülüyor ki kisileri "kafir" yapan onlarin kalblerini ve kulaklarini mühürleyen Tanri'dir. Fakat böyle oldugu halde Tanri kendisinin "kafir" yaptiklarini büyük bir azab'a sokacaktir.
Söylemeye gerek yoktur ki Tanri'nin insanlari hem gözlerini ve kulaklarini mühürleyip kafir yapmasi ve hem de cezalandirmasi çelismeli ve tutarsiz bir davranistir. Fakat islamcilar bu hükümleri sanki ortada çelisme yokmus gibi müslüman kisinin beynine sokusturuverir.
Bundan dolayidir ki islamcilar 20.yüzyilin bitmek üzere bulundugu bu uygarlik döneminde dahi insanlarimiza yemek yerken yemek kabina sinek düsecek olursa sinegin disarda kalan kanadini yemegin içine batirip sonra çikarip atmalarini ve çünkü bunun bir "Peygamber emri" oldugunu "peygamberin söylemesine göre" sinegin iki kanadinin birisinde hastalik öbüründe sifa bulundugunu ve "idrak sahibi" olan sinegin önce zehirli kanadini yemege soktugunu ve bu nedenle eger diger kanat iyice yemege batirilacak olursa hastalik olmayacagini belirtirlerken bazi kimselerin: "Bir sinegin iki kanadinda nasil olur da hem da (hastalik) hem deva (hastalik giderici ilaç çare vs…) olan iki zid hassiyet bir arada toplanmis? Sonra hakir bir sinek nasil olur da yiyecek içine önce zehirli kanadini sokmayi deva olan kanadini geri birakmayi bilebilir?" seklinde soru sormalarini "günah" saymakta ve soranlari en azindan "inatci cahil" olarak tanimlamaktadirlar 192. Buna benzer daha nice örnekleri siralamak mümkün
Kisi özgürlügü bakiminda önemli olan sey sadece soru sormak degil fakat din emirlerini tartismak ve gerektiginde kinamaktir. Iste Islam'in daha ilk anlardan itibaren önlemek istedigi sey asil bu olmustur. Bundan dolayidir ki Kur'an'in Tanri sözleri olmadigini söylemek ya da Muhammed'in yasam ve davranislarini elestirmek ya da buna benzer görüsler öne sürmek dehset verici cezalara baglanmistir ki bunlar arasinda ellerin ve ayaklarin "çaprazlama kestirilmesi" gibi olanlari vardir (Bkz. K. Maide: 5). Unutmayalim ki dünyevi nitelikteki bu çok korkulu ve dehset verici cezalari bir de gelecek dünya Cehennem'lerinin kaynar ateslerinde yakilmak gibi olanlari tamamlar. Din adamlarimiz için bu tür cezalar sistemini ayakta tutmak kadar kazançli ve mutluluk yaratan baska bir sey yoktur. Oysa ki insanlik tarihi boyunca elestiri ve tartisma olasiligina yer vermeyen hiç bir sistem gerilikten çikamamistir.
Kuran Ve Seriat hükümlerindeki çeliskiler ve tutarsizliklar konusunda Islamcilar'in tutarsız tutumu:
Seriat hükümleri içerisindeki çelismeler ve tutarsizliklar konusunda din adaminin bilim disi ve olumsuz bir tutumu vardir ki o da her seyden önce insan aklinin yetersizligini öne sürmek ve örnegin : "Celiskiler bize göredir Tanri'ya ve Peygambere göre degildir" deyip isin içinden siyrilmaktir. Hani sanki "çelismeler" insanlarin gözünde "serab" gibi bir seydir ve aslinda yoktur da insanlar "çelisme varmis" gibi görüyorlardir!
Oysa ki çelismelerin varligi daha islamin ilk anlardan itibaren farkedilmis ve gerek din bilginlerini ve gerek yöneticileri güç durumlara sürüklemistir. Ornegin Halife Osman ya da Abdullah Ibn-i Amr gibi ünlüler Kur'an'daki ayet'lerin birbirleriyle çelisir olmasi yüzünden bazi hususlarda fetva veremez durumda kalmislardir
Seriat verileri içerisindeki çelismelerin varligini inkar etmek üzere din adami'nin basvurdugu diger bir yol Kur'an'in Tanri'dan gelen "son ve tek gerçek" Kitab olduguna ve "geçmiste ve gelecekte onu batil kilacak olmadigina" (K. 41 Fussilat 41-2) ve Kitab'da bulunanlarin "kesin gerçekler olup bunun disinda baskaca gerçek olamayacagina" (K. Meariç 51) ve "yeryüzündeki her seyin apaçik Kitab'da tespit olunduguna" (K. Necm 75) dair ya da buna benzer hükümleri siralamaktir. Bunu yaparken sirtini özellikle su ayete dayar: "… Allah katindan gayri bir yerden gelseydi (Kur'an'da) birbirini tutmaz bir çok seyler bulurlardi…" (K. 4 Nisa 82).
Öte yandan İslamcilar çeliskilerin ve tutarsizliklarin ortaya çikmasini önlemek üzere sunu hatirlatir ki Kur'an ve Hadis hükümlerini tartismak yalanlamak ve bunlar üzerinde süpheci olmak ya da bunlarda çeliski ve tutarsizlik oldugunu söylemek "günahtir" "dinsizliktir" "Tanri'ya ve peygamberine karsi gelmektir". Bu hükümler çeliskili görünse de akla ve müspet ilme ters düsse de bunlari hiç bir elestiriye ve tartismaya girismeden olduklari gibi kabul etmek gerekir
Kur'an'da çeliski olmadigini savunmak maksadiyle Islamcilarin basvurdugu bir diger yol bazi ayet'lerin bazi ayet'lerle kaldirildigini öne sürmektir. Oysa ki hangi ayet'lerin hangileriyle kaldirildigi hususundaki görüs ayriliklari bir yana ve fakat böyle bir iddia hani sanki Tanri her seyi diledigi gibi önce'den düzenleyemezmis ya da bilmezmis ve bazi ayet'leri yanlislikla yerlestirmiste sonradan hatasinin farkina varip düzeltmis gibi bir anlam tasir ki Tanri'yi küçültmek sonucunu dogurur.
Kaldi ki Kur'an'daki çelismeler kaldirilmadigi kesin olarak bilinen ayet'leri kapsar ki bunlardan pek bariz olanlardan biri Ebu Talib'in ölümü vesilesiyle Muhammed tarafindan Kur'an'a konmus olan su ayet'tir: "Allah kimi dogru yola koymak isterse onun kalbini islamiyete açar kimi de saptirmak isterse… kalbini dar ve sikintili kilar. Allah inanmayanlari küfür batakliginda birakir" ( 6 En'am 125).
Bu ayet'le anlatilmak istenen sudur ki Ebu Talib'in kalbini müslümanliga açmayan Tanri'dir ve Tanri onun müslüman olmadan ölmesini uygun bulmustur. Ancak gerçek bundan çok farklidir.
Bilindigi gibi Muhammed kendisini bir baba gibi yetistiren Ebu Talib'i müslüman yapmak istemis fakat yapamamistir
Yapamayinca sorumlulugu sirtindan atmak üzere Tanri'nin keyfiligini öne sürmüs ve amcasinin müslüman olmayisini bu keyfilige baglamak üzere yukardaki formülü bulmustur Ancak ne var ki ayet kendi içerisinde çeliskilidir çünkü bir yandan Tanri'nin kisileri diledigi gibi saptirdigini belirtirken diger yandan saptirdiklarini Cehennem'e attigini anlatmaktadir.
KURAN'DAKİ ÇELİŞKİLERİN NEDENLERİ
Kuran'da gorulen çeliskiler ne gökten inmedir ve ne de din adaminin dedigi gibi "Tanri'ya göre degil bize göredir". Bu çeliskiler Kuran'in yaraticisi olan Muhammed ve onun yardimcilarindan kaynaklanmaktadir. (Bilindigi gibi Muhammed okur-yazar degildi ve Kuran'i olustururken okur-yazar yardimcilardan faydalandi). Kuran'i "Gökten indi" diyerek yarattigi dine taraftar toplamak isteyen Muhammed ve yardimcilarinin çesitli durumlara ve farkli olaylara çözüm saglama siyasetinden dogmustur.
Konu ayri bir kitap olabilecek boyutta bulunmakla beraber pek kisa bir özet olarak söyleyelim ki Muhammed kendisini Kureysli'lere peygamber olarak kabul ettirebilmek için ilk baslarda (özellikle daha henüz güçlenmedigi dönemde) Kur'an'a "Dileyen Rabbine giden yolu tutar" (K. 76 Insan 29) ya da "Her kese islediklerinin karsiligi ödenir" (K. 46 Ahkaf 19) seklinde ayet'ler koymustur. Böylece kisileri eger müslüman olacak olurlarsa Cennet'e olmayacak olurlarsa Cehennem'e gitmek gibi bir seçim karsisinda birakarak kendisine baglayabilecegini hesaplamistir. Daha baska bir deyimle müslüman olup olmamanin "kisisel irade" isi oldugunu ve müslümanligi seçenlerin mükafatlara konacaklarini anlatarak ve nasil olsa kisilerin kazanç yolunu (örnegin Cennet'e gitmeyi" ) tercih edeceklerini düsünerek iyi bir taktik kullandigina inanmistir
Ancak ne var ki bu usul ile pek basari saglayamamis ve fazla sayida taraftarlar kazanamistir. Kendisini bir baba gibi büyüten ve koruyan amcasi Ebu Talib'i bile bütün cabalarina ve yalvarip yakarmalarina ragmen müslüman yapamamistir. Yapamayinca basarisiz kalmis gibi görünmemek için müslüman olup olmamanin Tanri'nin istegine bagli bir is oldugunu söylemis ve Kur'an'a: "Allah kimi dogru yola koymak isterse onun kalbini islamiyete açar… kimi de saptirmak isterse…kalbini dar ve sikintili kilar… " (K.6 En'am 125) seklinde ayetler koymustur. Fakat "kafir'lerin" Cennet'e giremeyeceklerini belirtmek üzere "Allah inanmayanlari küfür batakliginda birakir…" (K. en"am 125) seklinde eklemede bulunmustur ki çeliskili durumu yaratan da budur.
Ayni durum daha sonra Medine'ye geçip oradaki Yahudileri müslüman yapmaya kalkinca da ortaya çikmistir. Onlari müslüman yapabilmek için ilk önceleri bir takim ödün'ler (tavizler) vermis olmasina ve örnegin Kible'yi Yahudilerin kutsal bildikleri Kudus yönüne cevirmesine ragmen sonuç alamamis onlari müslüman yapamamistir.
Sadece onlar bakimindan degil putperest olan Arap kabileleri bakimindan da ayni basarisizliklara ugrayinca taraftarlarindan bir çogu: "Eger Muhammed gerçekten Peygamber ise nasil olur da bu kisileri müslüman yapamaz?" seklinde konusur olmuslar ve bu tür konusmalar kuskusuz ki Muhammed'i telaşa düsürmege yetmistir. Peygamberliğinin süphe uyandirabilecegi endisesiyle onlarin bu tarz konusmalarina engel olmak istemistir. Bundan dolayidir ki daha önce amcası Ebu Talib'in ölümü sirasinda uyguladigi taktigi bu vesile ile pekistirmek gerektigini anlamis ve putlara tapip tapmamanin ya da müslüman olup olmamanin Tanri'ya ait bir iş oldugunu söyleyerek kisileri müslüman yapamamaktan doğma sorumluluğu sırtından atmaya çalismistir.
Bunu saglamak üzere Kur'an'a: "Tanri diledigini saptirir diledigi dogru yola sokar" (K. 16 Nahl 93) ya da "Allah dileseydi puta tapmazlardi" (K. 6 En'am 107) ya da "Tanri kimin gönlünü islama açmissa o Rabbi katinda bir nur üzre olmaz mi?… Kimi saptirirsa ona yol gösteren bulunmaz" (K. 39 Zümer 22-23) seklinde (ve buna benzer) ayet'ler yerlestirmistir.
Görülüyor ki çeliskilerin asil nedeni günlük siyasetin olusumu ile ilgilidir: kisileri müslüman yapmak için "irade" özgürlügü ilkesine basvurulmus ve örnegin "Kim müslüman olursa o mükafata erisir" seklinde hükümler konmus ve fakat basari saglanamayinca bu sefer müslüman olmanin kisi iradesiyle ilgili bulunmayip Tanri'nin istegine bagli oldugu tezi'ne basvurulmustur. Bu ve buna benzer durumlar seriat hükümlerinin birbirleriyle çelisir nitelikte olmak uzere ortaya çikmalari sonucunu dogurmustur.
İlhan Arsel
-- a45UyF587661 Basin milletin musterek sesidir. Baslibasina bir kuvvet bir okul bir oncudur. Gazi Mustafa Kemal ATATURK
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder